Italiaanse wijnen

In Italië verbouwden Etrusken en Latijnen al wijnstokken. Toen de Grieken zich er vestigden, gaven ze een deel van het grondgebied de naam Œnotria, wat "het land van de wijn" betekent. Tegen het einde van het Romeinse Rijk was het gebied al aanzienlijk beplant met wijnstokken, vooral dankzij het land dat aan veteranen werd gegeven en de vergunningen om druivensoorten aan te planten. 

De wijnbouw bleef vervolgens op een hoog productieniveau, vooral dankzij de kloosters, en breidde zich snel uit in de 19e eeuw. Net als in heel Europa verwoestte de druifluis de Italiaanse wijngaarden. De oorlogen en crises van de 20e eeuw veranderden de economie van de wijnbouw, waarbij de productie in grote hoeveelheden werd geëxporteerd, ongetwijfeld ten koste van de kwaliteit. Lange tijd ging deze verandering ten koste van de meest veeleisende Italiaanse producenten, die met hun knowhow een uitmuntend niveau garandeerden dat nu steeds meer wordt erkend. 

Appellatie Sinds 1992 worden Italiaanse kwaliteitswijnen op nuttige wijze beschermd door een effectief systeem (met name deDenominazioni di Origine Controllata - D.O.C. - en de Denominazioni di Origine Controllata e Garantita - D.O.C.G. - die ongeveer 20% van de totale productie vertegenwoordigen), zoals voor de BaroloMonferratoChianti en Moscato d'Asti.