Italiaanse wijnen

In Italië verbouwden de Etrusken en Latijnen al wijnstokken. Toen de Grieken er hun kolonies vestigden, gaven ze een deel van het gebied de naam Œnotria, wat 'het land van de wijn' betekent. Aan het einde van het Romeinse Rijk waren de met wijnstokken beplante oppervlakten al aanzienlijk, met name dankzij de grond die aan veteranen werd geschonken en de toestemming om er druivenrassen aan te planten. 

Vervolgens bleef de wijnbouw op een hoog productieniveau, met name dankzij de kloosters, en nam in de 19e eeuw snel toe. Net als in de rest van Europa richtte de phylloxera grote schade aan in de Italiaanse wijngaarden. De oorlogen en crises van de 20e eeuw hebben de economie van de wijnbouw veranderd, waarbij de productie in grote hoeveelheden werd geëxporteerd, ongetwijfeld ten koste van de kwaliteit. Deze verandering heeft lange tijd schade toegebracht aan de meest veeleisende Italiaanse producenten, die met hun knowhow een niveau van uitmuntendheid garanderen dat vandaag de dag steeds meer wordt erkend. 

Italiaanse kwaliteitswijnen worden sinds 1992 beschermd door eenAppellatie (met name de Denominazioni di Origine Controllata - D.O.C.- en de Denominazioni di Origine Controllata e Garantita - D.O.C.G.-, die ongeveer 20% van de totale productie vertegenwoordigen), zoals voor de Barolo, Monferrato, Chianti en Moscato d'Asti.